Emerytura potocznie rozumiana jest jako świadczenie pieniężne , które ma służyć jako pewnego rodzaju zabezpieczenie na starość, dla osób które nie posiadają już zdolności zarobkowej, posiadają wiek emerytalny, posiadają udokumentowany okres zatrudnienia oraz płaciły przez cały okres swojej pracy składki z tytułu ubezpieczenia społecznego. Wspomniany wcześniej wiek emerytalny w polskim systemie emerytalnym wynosi dla kobiet 60 a dla mężczyzn 65 lat. Polski system emerytalny możemy podzielić na trzy części, tzw. trzy filary:
1. I filar- Fundusz ubezpieczeń społecznych( który obsługiwany6 jest przez ZUS)
2. II filar- Otwarty fundusz emerytalny(OFE)
3. III filar- przykładowo Indywidualne konto emerytalne(IKE)
To właśnie do I filaru trafia większa część składek potrącana co miesiąc z pensji. Każdy ubezpieczony posiada indywidualne konto w ZUS gdzie gromadzone są potrącane pieniądze. Emerytura, a właściwie jej wysokość uzależniona jest od pewnych czynników: wysokości podstawy wymiaru, okresu składkowego i nieskładkowego, kwoty bazowej oraz od obowiązującej dacie przyznania prawa do świadczenia. Podstawą wymiary emerytury jest podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Ubezpieczony ma możliwość podać okres 20 lat kalendarzowych z dobrowolnie wybranego okresu podlegania ubezpieczeniu, przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury. Do podstawy wymiaru emerytury dolicza się również takie składki jak np. zasiłek chorobowy ,kwotę wynagrodzeń w czasie niezdolności do pracy.
W nowym systemie emerytalnym, emerytura- jej wysokość ,obliczana jest na podst. zwaloryzowanych składek zewidencjonowanych, na indywidualnym koncie, każdego ubezpieczonego w ZUS, kapitału początkowego, poddanego waloryzacji oraz średniego dalszego trwania życia dla kobiet i mężczyzn.
